موتورسیکلت هشت تخته گریت وال موتورز ثابت می کند که خودروسازان چینی می توانند خوش بگذرانند

توجه من را جلب کرد که افرادی که پشت Funky Cat (موتور دیوار بزرگ، که بعداً Ora EV را به چیزی واقعی تر تغییر نام داد) چیزی واقعاً غیرمتعارف خلق کرده بودند.

این ستون در نهایت در مورد خودروها خواهد بود، بنابراین من برای هر خواننده ای که وقتی می بیند موتورسیکلتی در این صفحات ذکر شده است می نویسد صبر کند، اما باید در مورد Souo S2000 به شما بگویم.

این اولین موتورسیکلت از بازوی جدید GWM است، یک گرند تورر به سبک هوندا گلد وینگ - موتورسیکلتی که حتی افراد غیر موتورسیکلت مطمئناً درباره آن می دانند.

اما S2000 حتی بزرگتر و جسورتر از Gold Wing است. این یک رزمناو عظیم و راحت با وزن بیش از 400 کیلوگرم است و من در اینجا به آن اشاره می کنم زیرا از یک موتور 2.0 لیتری تخت 8 استفاده می کند که گفته می شود حدود 150 ، بخار قدرت و 140 پوند فوت گشتاور تولید می کند. این توجه من را به خود جلب کرد، زیرا ممکن است توجه شما را جلب کند.

فکر کردم به دو دلیل مهم است. اول اینکه ما خیلی عادت کرده ایم که چینی ها محصولات برقی را به ما عرضه می کنند. ماشین ها دیگر جای تعجب ندارند. برخی از داخل و خارج بسیار خسته کننده هستند، اما برخی دیگر، به ویژه آنهایی که نشان سنتی اروپایی دارند، می توانند (کمی بیشتر) جالب باشند.

یک مکتب فکری وجود دارد که شرکت های چینی روی برندهایی با طراحی و امکانات مهندسی اروپایی سرمایه گذاری می کنند، زیرا به آنها برای انتقال شخصیت و روحی که محصولاتشان فاقد آن هستند نیاز دارند. ماشین های آنها خوب ساخته شده اند و ارزش خوبی دارند اما نوآورانه نیستند.

حتی جالب ترین خودروهای اسپورت یا آفرود آنها باید به جهش در نقطه یا چرخش در دایره های کوچک تکیه کنند، زیرا طراحی کاملاً غیرقابل تماشا است.

اگر حافظه طول، تری دارید، آیا این اصلاً آشنا به نظر می رسد؟ فکر می کنم در اواسط قرن گذشته، همین بحث در مورد ماشین های ژاپنی مطرح شد: بیایید اینجا، صندوق را در محصولات داخلی قرار دهید، زیرا ارزش خوبی دارند اما در غیر این صورت بسیار خسته کننده هستند.

چیزی بیشتر از کالاهای سفید روی چرخ. من آنقدر بزرگ شده ام که عبارت تحقیرآمیز "جپ چرند" را که در دهه 1980 وقتی بچه بودم درباره ماشین های ژاپنی شنیده بودم را به یاد بیاورم.

زمان زیادی طول کشید تا به این واقعیت پی ببریم که محصولات ژاپنی هرگز خسته کننده نیستند. با تنها چهار کانال تلویزیونی، رسانه های چاپی و بدون اینترنت، به نظر نمی رسید که افراد پشت سر داتسون ها و هونداهای آن زمان و فرهنگ هایی که ماشین های آن ها را تولید می ،د، سریع و آسان در معرض دید قرار بگیرند.